2009/02/03
Prostituzioa, legedi gabeko lana
Azken garaietan Bilbo aldean prostituzioaren inguruan giroa asko berotu egin dela esan beharra legoke lehenik eta behin. Kritikak San Francisco kaletik hurbil bizi diren bizilagunetik datozte. Alde batetik arrazoia daukaten arren, eta haien usteak azaltzeko eskubide guztia daukaten arren, ez da gezurra ere, prostituzioa ez dela bakarrik prostituten ardura eta erruaren ondorio. Bezerorik gabe aktibitate hau existituko ez zela denok dakigu. Egoera honek argi azaltzen du, noraino iristen den gizartearen beraren hipokresia. Bitartean sexuaren langileak leku egokiak eskatu dituzte Bilbon eta kritika sozialen aurka, beraien lan egiteko eskubidea azaldu dute.
Gustoko edo ez izan, prostituzioa mundu mailan eta batez ere mendebaldean, negozio ederra da; lokalak, iragarkiak, kontaktuak, sexua, etab... Herrialde gehienetan legetik kanpoko praktika da, baina zein motatako praktika, sexuala hala laborala? Zer da oztopatu nahi dena, jendeak bere sexua saltzeko eskubide guztia du. Zein da orduan arazoa? Gauzak horrela, Estatu espainiar mailan, prostituzioak urtero billoi bat pezeta kutxan uzten dituen merkatua delarik, logikoa da pentsatzea legetik kanpoko ekintza izan arren indar polizialek ekintza hauek desegiteko interes handirik edukitzen ez dutela. Jendea kexatzen besterik ez daki, baina sexuaren profesionalek besterik ez dute eskatzen; ogibidea legeztatzea eta gizarte segurantza eduki ahal izatea, animalitzat hartua ez den edozein pertsona bezala. Baina Herbeheretan legeak horrela badio ere, herrialde gehienetan ez da horrela gertatzen, eta Estatu espainiarrean adibidez, prostituten %70 kanpotarrak direlarik, gehienak, Brasil, Rep. Dominikana eta Afrika subsaharianoko herrialdekoak direla konturatzen bagara, kasualitate handikoa litzateke pentsatzea, prostituzioa eta arrazismoa nonbaiten ukitzen diren bi mutur ez direla. Nola onartu daiteke prostituten %41 baino gehiago 16-20 urteren arteko emakumeak izatea, eta beste gehingoa 21-25 artekoa? Hego Euskal Herrian egoera ez da oso ezberdina, prostituten %60-ak kanpotarrak dira. Hala ere egia da, askok diotenez, denak ez direla sexuaren industrian bortxaturik sartu, emakume gazte askok bezala, “Trata de blancas” negozio famatuaren ondorioz Hego-Amerikatik edota Ekialde Hurbiletik ekarriak direnean. Askok merkatu laboraleko ate guztiak itxirik ikusita sartzen dira ogibide honetan, askok betirako bertan lan egitera geldituz, eta beste askok denboraldietarako besterik ez.
Soldatak zenbatekoak diren ikusi beharko genuke hala ere, horrela, emakumeen zerbitzuak gau batengatik 2000 euro inguruan darabilte, eta 7000 eurogatik, aste oso bateko zerbitzuak lor daitezke klub batean. Kaleko zerbitzuak noski prezio ezberdinak dituzte, 30 eurogatik hasita. Gauza da, prostituzioa gizartea bezalaxe, klaseetan banandua dagoela, ekonomia-maila ezberdinen arabera. Hala ere, prostituzioa ez da emakumeen artean bakarrik zabaltzen, profesionalen arteko %6,3-a gizonezko zerbitzuak dira, hau da gentlemen horietakoa, eta %11 gutxi gora behera transexualen zerbitzuak.Jakiten ez den aurpegia da hau.
Mafiaren kontrolpean
Negozioa dena den esku gutxirengatik kontrolatuta dago, jendeak ez dakien arren. Alde batetik legez kanpoko organizazioak daude, emakume kanpotarrak prezio onean ekartzen dituztenak. Emakume hauek klubetan sartuak izaten dira, egunean 60 bat euroko soldatarekin organizazioarekin duten zorra ordaintzen joaten direlarik. Baina, kontatzen ez dena zera da, emakume hauek klubetik kanpoko bizitza ia ez dutela eta mafiaren menpean bizi direla, sexu harremanak edukitzeagatik truke, aterpe eta janaria ematen dietelarik. Monopolio hauetako bat, “El Clan de La Rosa” dugu, 30 bat klub kontrolatzen dituena, bakoitzean 30 emakume baino gehiago dituelarik. Hauetako klub famatu bat, Oiartzun-en bertan dugu, “La Rosa” bezala ezagutua, 60 emakume lanean dihardute bertan egunero. Gogoratu beharko genuke, askotan halako lekuetan emakume hauek legez kanpoko hiritarrak direla, nazioan egoteko paperik ez dutelako eta gainera, egunero harreman sexual minimo batzuk edukitzera behartuak izaten direla. “Clan de La Rosa” hauetako proxenetak indar polizialen laguntza ez bada, oztopo eza dute, haien beharrak hasetzen dituztelako, haien artean ekonomikoak. Horrela proxeneta hauek urtean 24 milioi euro etekin dituzte, egunero 60.000 euro baino gehiago.
Hego Euskal Herrian prostituziorako erabiliak diren, lokal, etxebizitza, eta kluben %25-a Bilbo aldean daude, eta egia da San Francisco kalearen inguruneak oso famatuak egin direla prostituzioarengatik, baina gogoratu beharko genuke, nazio guztian zehar nahiko homogeneoki daudela bananduak horrelako lokalak. Horrela, Iparralderako bidean, (Pasaia, Orereta, Irun, etab...) halako negozio zikinen konzentrazio nabaria ematen da, haien artean gogora dezagun berriro ere, beti bezeroez beterik dagoen Oiartzunen dugun “La Rosa” kluba.
“El Clan de La Rosa” bezalako klub talde ugari daude ez Hego Euskal Herrian bakarrik, baita Estatu espainiarrean zehar ere. Talde organizatu hauek indar polizialen azpi-egitura dute laguntza bezala, hauek guztiak, indar faltsutuak eta ilunak direlako haien ekintzetan prostituzioaren inguruan gutxienez. Baina azken finean emakume gaixoak dira hau guztia sufritzen ari direnak, eta gizarteak berak ere, kalea era berean zikintzen joaten delako. Baina gogora dezagun, urtero, hilabetero, astero, egunero, oduro..., mementuro industria honek sortzen dituen milaka euroko etekinak, norbaitek ordaintzen dituela. Bezeroek hain zuzen ere. Ez gaitezen gizarte hipokrita izan eta industriaren egokitzapenari bultzada bat eman diezaiogun. Betidanik egon den industria merkatua ez da orain bapatean desagertuko, baina behintzat, egon, egongo dela jakinda, sistema bera garbia eta egokia izan beharko luke. Horretarako Italian bertan Merlin Legea sortu izan zen, baina horrekin ere ez da ezer lortu, ezta lortuko ere. Prostitutek, legetik kanpo lan egiteagatik autonomoak izatera pasa nahi dute. Egungo Europear Batasuna dela eta, kontutan hartuta jadanik Herbeheretan onartua eta legeztatua izan den ogibidea dela, lege orokor bat eskatu beharko genuke guztiok.
Argi dagoena, zera da, pertsona guztiek daukagula lan egoki bat edukitzeko eskubidea, eta gizarteak ezin ditu, prostituzioaren inguruan dagoen munduaren aurrean begiak betirako itxi.
2009/01/29
2008/12/04
El año que trafiqué con mujeres - Antonio Salas
Liburu hau irakurri dut, eta oso interesgarria iruditu zait, irakurtzea gomendatzen dut, baina beno laburpen txiki bat egingo dut:
Antonio Salas berak idazten dituen liburu guztietan sartzen da, eta gaia ikertzen du. Liburu honetan (“El año que trafiqué con mujeres”) prostituzioaren munduan integratzen da egiazko prostituzioa nolakoa den ikertzeko. Naziek inmigranteen kontra daude, baina ez dira konturatzen haien nagusiek haien esker bizitzen direla, zeren eta gehienek prostituzioaren munduan sartuak daude eta prostituta gehienak inmigranteak dira. Ikerketa hau egitean, Antonio Salas beldur zen, zeren eta idatzitako beste liburu batean nazien kontutan egiten du ikerketa, eta orain berriro aurkitzen ditu.
Prostituzioan lan egiten dituzten emakume gehienak beharturik eta egoera txarretan lan egiten dute. Nahiz eta prostituta bat haien proxenetekin ados ez egon, ezin dute ezer egin, ezta kexatu ere. Prostituten bizitza ez da ezer balio gizarterako, hau da, prostituta bat bortxatzen edo hiltzen badute, ez da ezer gertatzen eta ez du inor ezer egiten.
Prostitutak ez dira bakarrik kanpotik hondatzen, psikikoki ere bai, batzutan gurago izaten dute haien bizitzarekin amaitzea horrela jarraitzea baino.
Prostituzioan lan egiten dituzten inmigrante gehienak engainatuak etortzen dira; beste batzuetan naiz eta prostitutak izango direla jakin, hemen haien bizitza hobeagoa izango dela sinesten dute eta zorra ordaindu bezain laster askeak izango direla, baina hori ez da normalean inoiz gertatzen.
Afrikatik etortzen diren prostituta gehienei “vudú”a egiten diete eta honela engainatzen dituzte, horregatik pentsatzen dute haien proxenetei zorra ez badizkiote ordaintzen haien familietako bizitza proxenetaren esku dagoela. Sorginak direla esaten duten pertsonak prostituta hauei esker dirua irabazten du, zeren eta prostitutak joaten dira babesa eskatzeko.
Zerbitzuak kontratatzen dituzten errua da negozio hau jarraitzea, haientzat prostituta bat gauetik ateratzen den okel zati bat da, eta ez dute kontutan hartzen prostituta guztiek haien bizitza dutela.
Esklaboak diren emakumeak ere badaude, hauek normalean prostitutaren lana egiten dute, baina jabe bat dituzte.
Prostituzioa putetxetakoa izan ahal da, kalekoa, etxeetan edota hoteletan…
Putetxetako prostitutak aldatzen joaten dituzte.
Ikasle batzuk gauero haien gorputzak eskaintzen dituzte, dirua irabazteko modu errez bat dela pentsatzen dutelako.
Ekartzen dituzten prostitutak batzuetan ez dute ezta 14 urte bete, baina familiak pobreak dira eta ezin dute ezer egin.
Isabel Pisano (“Yo Puta” idatzi du) eta Valérie Tasso (“diario de una ninfomana” idatzi du) haien gorputzetan bizi izan dute prostituzioa.
Prostituzio garestiena alto-estanding delakoa da, han famatuak diren emakumeak haien zerbitzuak eskaintzen dituzte. Honen prostituten prezioa zein momentu profesionalean dauden arabera aldatzen da.
Prostituzio horretan printzipioz book bat ematen da nahi duzun emakumea eskatzeko, baina hau ikusteko ordaindu behar da eta konfiantza pixka bat izatea madamarekin, zeren eta book horretako emakume gehienak haien bizitza bikoitza estaltzen dituzte. Batzuetan emakume bat eskatu ahal duzu nahiz eta book horretan ez egon, eta han lan egiten duten pertsonak berarekin hitz egiten eta negoziatzen dute.
Internetetik badaude web orri batzuk non prostitutak erakusten diren, baina emakumeen aurpegia estaltzen da, haien intimitaterako delako esaten, baina egia da han agertzen diren argazkietatik gehienak modelo porno dira, eta gehienetan hauek ez dira prostitutak ezta Espainiara etorri dira inoiz. Hau egiten dute jendea haien putetxera joateko, baino gero han prostitutak ez dute zer ikusirik besteekin.
Pertsonen trafikoa diru asko ematen du Espainian, hau da, errentagarrienetariko negozioa da.
Normalean prostituzioaren negoziotik bizitzen direnak, beste negozio batzuetan sartuak daude: drogetako trafikoan, armetako trafikoan…
Prostituziozko mundua konplexua da eta betidanik egon den eta egongo den negozio bat da.
Nire hausnarketa:
Liburu hau egiak esaten ditu, baina honetako adibideak mundua nola dagoen jakiteko nahikoak ez direla pentsatzen dut. Lotsagarria da kazetari bat beste pertsona baten lana egitea, hau da, berak hainbeste jakin izatea eta legeak ezer ez egitea berak dena argira eman arte. Liburutik sailkatuko nuke nola hitz egiten du autorea mutiletaz, bera mutila izaten. Antonio Salasi esker badakigu mundu honetako informazio gehiago, asko dakigula pentsatzen dugulako, baina liburu honetan niretzako den informazioa berria agertzen da.
Pentsatzen dut Antonio Salas balore asko izan duela, batez ere neskatoak erostera joan zenean.
Liburu hau interesgarria da, ez pertsona famatuak agertzen direlako, baizik eta mundu honetako sektore guztiak azaltzen dituelako.
Ez dakit nola oraindik ikusten den jendea merkantzia bezala, nola izan ahal dira oraindik pertsonak beste pertsonekin jolasten dutela dirua irabazteko. Baina egia da beti egon dena egongo dela, gehiago edo gutxiago, baina egongo da.
Nazi eta proxeneta asko Antonio Salas nor den jakin nahi dute, baina ez dakit nola kazetari batzuk Antonio Salas nor den bilatu ordez, lan interesgarriak egiten ez duten eta berari bere lana egiten usten ez duten.
Oso ondo azaltzen da nola den putetxe bat, nola diren kontratuak…, nahiz eta inoiz ez egotea ikusten duzula ematen du bere azalpenekin.
Nire ustez kazetari guztiak Antonioren erreferentzia hartu beharko lukete, eta ez Karmele edo Jesus Mariñas holako parasitoena.
Ez zait asko gustatu lehenengo orrialdetan beste liburuaren buruz hitz egitea, ez dudalako irakurri.
Nahiz eta liburua nahiko erreza den idazteko, eta autorearen lana ona izan, idazteko modua batzutan ez da egokiena.
Antoniok gorrotatzen dituen pertsonen laguna egin behar da informazioa ateratzeko eta batzutan bere bizitza arriskatu egiten du momentu batzuetan.
Gustatu zaidana da nola idazten du prostitutaren historia kontatzen den moduan, hau da, kameran agertzen den moduan.
Askotan norbaitek prostitutaz hitz egiterakoan haiek errudunak direla ematen du, eta hau entzutean nahiko aho zabalik geratzen naiz.
Gauza askotan nire pentsatzeko modua aldatu du, baina gauza asko ez nekielako.
Prezioen konparaketa egin behar dut, hau da, ez da normala lan berdina edo txarragoa egiteagatik bati 30 € ematea eta beste bati 3.000€ bakarrik famatua izateagatik.
Min gehien egiten duen zatia, niri behintzat, neskatoak erosi nahi duen zatia da (375-382 orr.), oso gogorra delako ikustea nola hitz egiten duten objektuak balira bezala. Neskato hauek oraindik ez dira ezta garatu, eta saltzen dituzte jende horri, jende gaizoari, zeren eta gaiztoak egon behar dira neskato hauei eskuak gainean jartzeko.
Txarrena da haien bizitza guztia honelakoa izango dela eta ezin dute ezta konprak egitera joan haien proxenetarekin ez bada.
Telebistan liburu honi buruz hitz egiten dute, baina ez gaia eta informazioa dela eta, pertsona famatuak agertzen direlako baizik.
Baina azken finean haiek ez dira inportanteak liburu honetan, beno edo inportanteenak, zeren eta haiei ez dira mehatxatuak egoten eta haien familia ez dago arriskuan.
Azken finean liburuan esaten dena diruarekin edozein gauza egin ahal dela da, eta diru kantitate batengatik edozein pertsona zurea izango dela, mehatxuekin edo libreki, baina beti egongo dira pertsonak, edo animaliak ez dakit nola deitu, dirugatik edo boterearengatik edozein gauza egingo dutela.
Antonio Salas berak idazten dituen liburu guztietan sartzen da, eta gaia ikertzen du. Liburu honetan (“El año que trafiqué con mujeres”) prostituzioaren munduan integratzen da egiazko prostituzioa nolakoa den ikertzeko. Naziek inmigranteen kontra daude, baina ez dira konturatzen haien nagusiek haien esker bizitzen direla, zeren eta gehienek prostituzioaren munduan sartuak daude eta prostituta gehienak inmigranteak dira. Ikerketa hau egitean, Antonio Salas beldur zen, zeren eta idatzitako beste liburu batean nazien kontutan egiten du ikerketa, eta orain berriro aurkitzen ditu.
Prostituzioan lan egiten dituzten emakume gehienak beharturik eta egoera txarretan lan egiten dute. Nahiz eta prostituta bat haien proxenetekin ados ez egon, ezin dute ezer egin, ezta kexatu ere. Prostituten bizitza ez da ezer balio gizarterako, hau da, prostituta bat bortxatzen edo hiltzen badute, ez da ezer gertatzen eta ez du inor ezer egiten.
Prostitutak ez dira bakarrik kanpotik hondatzen, psikikoki ere bai, batzutan gurago izaten dute haien bizitzarekin amaitzea horrela jarraitzea baino.
Prostituzioan lan egiten dituzten inmigrante gehienak engainatuak etortzen dira; beste batzuetan naiz eta prostitutak izango direla jakin, hemen haien bizitza hobeagoa izango dela sinesten dute eta zorra ordaindu bezain laster askeak izango direla, baina hori ez da normalean inoiz gertatzen.
Afrikatik etortzen diren prostituta gehienei “vudú”a egiten diete eta honela engainatzen dituzte, horregatik pentsatzen dute haien proxenetei zorra ez badizkiote ordaintzen haien familietako bizitza proxenetaren esku dagoela. Sorginak direla esaten duten pertsonak prostituta hauei esker dirua irabazten du, zeren eta prostitutak joaten dira babesa eskatzeko.
Zerbitzuak kontratatzen dituzten errua da negozio hau jarraitzea, haientzat prostituta bat gauetik ateratzen den okel zati bat da, eta ez dute kontutan hartzen prostituta guztiek haien bizitza dutela.
Esklaboak diren emakumeak ere badaude, hauek normalean prostitutaren lana egiten dute, baina jabe bat dituzte.
Prostituzioa putetxetakoa izan ahal da, kalekoa, etxeetan edota hoteletan…
Putetxetako prostitutak aldatzen joaten dituzte.
Ikasle batzuk gauero haien gorputzak eskaintzen dituzte, dirua irabazteko modu errez bat dela pentsatzen dutelako.
Ekartzen dituzten prostitutak batzuetan ez dute ezta 14 urte bete, baina familiak pobreak dira eta ezin dute ezer egin.
Isabel Pisano (“Yo Puta” idatzi du) eta Valérie Tasso (“diario de una ninfomana” idatzi du) haien gorputzetan bizi izan dute prostituzioa.
Prostituzio garestiena alto-estanding delakoa da, han famatuak diren emakumeak haien zerbitzuak eskaintzen dituzte. Honen prostituten prezioa zein momentu profesionalean dauden arabera aldatzen da.
Prostituzio horretan printzipioz book bat ematen da nahi duzun emakumea eskatzeko, baina hau ikusteko ordaindu behar da eta konfiantza pixka bat izatea madamarekin, zeren eta book horretako emakume gehienak haien bizitza bikoitza estaltzen dituzte. Batzuetan emakume bat eskatu ahal duzu nahiz eta book horretan ez egon, eta han lan egiten duten pertsonak berarekin hitz egiten eta negoziatzen dute.
Internetetik badaude web orri batzuk non prostitutak erakusten diren, baina emakumeen aurpegia estaltzen da, haien intimitaterako delako esaten, baina egia da han agertzen diren argazkietatik gehienak modelo porno dira, eta gehienetan hauek ez dira prostitutak ezta Espainiara etorri dira inoiz. Hau egiten dute jendea haien putetxera joateko, baino gero han prostitutak ez dute zer ikusirik besteekin.
Pertsonen trafikoa diru asko ematen du Espainian, hau da, errentagarrienetariko negozioa da.
Normalean prostituzioaren negoziotik bizitzen direnak, beste negozio batzuetan sartuak daude: drogetako trafikoan, armetako trafikoan…
Prostituziozko mundua konplexua da eta betidanik egon den eta egongo den negozio bat da.
Nire hausnarketa:
Liburu hau egiak esaten ditu, baina honetako adibideak mundua nola dagoen jakiteko nahikoak ez direla pentsatzen dut. Lotsagarria da kazetari bat beste pertsona baten lana egitea, hau da, berak hainbeste jakin izatea eta legeak ezer ez egitea berak dena argira eman arte. Liburutik sailkatuko nuke nola hitz egiten du autorea mutiletaz, bera mutila izaten. Antonio Salasi esker badakigu mundu honetako informazio gehiago, asko dakigula pentsatzen dugulako, baina liburu honetan niretzako den informazioa berria agertzen da.
Pentsatzen dut Antonio Salas balore asko izan duela, batez ere neskatoak erostera joan zenean.
Liburu hau interesgarria da, ez pertsona famatuak agertzen direlako, baizik eta mundu honetako sektore guztiak azaltzen dituelako.
Ez dakit nola oraindik ikusten den jendea merkantzia bezala, nola izan ahal dira oraindik pertsonak beste pertsonekin jolasten dutela dirua irabazteko. Baina egia da beti egon dena egongo dela, gehiago edo gutxiago, baina egongo da.
Nazi eta proxeneta asko Antonio Salas nor den jakin nahi dute, baina ez dakit nola kazetari batzuk Antonio Salas nor den bilatu ordez, lan interesgarriak egiten ez duten eta berari bere lana egiten usten ez duten.
Oso ondo azaltzen da nola den putetxe bat, nola diren kontratuak…, nahiz eta inoiz ez egotea ikusten duzula ematen du bere azalpenekin.
Nire ustez kazetari guztiak Antonioren erreferentzia hartu beharko lukete, eta ez Karmele edo Jesus Mariñas holako parasitoena.
Ez zait asko gustatu lehenengo orrialdetan beste liburuaren buruz hitz egitea, ez dudalako irakurri.
Nahiz eta liburua nahiko erreza den idazteko, eta autorearen lana ona izan, idazteko modua batzutan ez da egokiena.
Antoniok gorrotatzen dituen pertsonen laguna egin behar da informazioa ateratzeko eta batzutan bere bizitza arriskatu egiten du momentu batzuetan.
Gustatu zaidana da nola idazten du prostitutaren historia kontatzen den moduan, hau da, kameran agertzen den moduan.
Askotan norbaitek prostitutaz hitz egiterakoan haiek errudunak direla ematen du, eta hau entzutean nahiko aho zabalik geratzen naiz.
Gauza askotan nire pentsatzeko modua aldatu du, baina gauza asko ez nekielako.
Prezioen konparaketa egin behar dut, hau da, ez da normala lan berdina edo txarragoa egiteagatik bati 30 € ematea eta beste bati 3.000€ bakarrik famatua izateagatik.
Min gehien egiten duen zatia, niri behintzat, neskatoak erosi nahi duen zatia da (375-382 orr.), oso gogorra delako ikustea nola hitz egiten duten objektuak balira bezala. Neskato hauek oraindik ez dira ezta garatu, eta saltzen dituzte jende horri, jende gaizoari, zeren eta gaiztoak egon behar dira neskato hauei eskuak gainean jartzeko.
Txarrena da haien bizitza guztia honelakoa izango dela eta ezin dute ezta konprak egitera joan haien proxenetarekin ez bada.
Telebistan liburu honi buruz hitz egiten dute, baina ez gaia eta informazioa dela eta, pertsona famatuak agertzen direlako baizik.
Baina azken finean haiek ez dira inportanteak liburu honetan, beno edo inportanteenak, zeren eta haiei ez dira mehatxatuak egoten eta haien familia ez dago arriskuan.
Azken finean liburuan esaten dena diruarekin edozein gauza egin ahal dela da, eta diru kantitate batengatik edozein pertsona zurea izango dela, mehatxuekin edo libreki, baina beti egongo dira pertsonak, edo animaliak ez dakit nola deitu, dirugatik edo boterearengatik edozein gauza egingo dutela.
 |
2008/11/23
Dokumentala serie bat zen
Dokumental bat baino gehiago da, serie bat da eta ostiralero agertzen da cuatron, gauean. Serie edo dokumental hori Matrioshki deitzen da eta 00:20 tan hasten da.
2008/11/13
7-11-08 ko dokumentala
Ostiralean, Cuatron, prostituzioari buruz zen dokumental bat ikusi nuen. Serie bat bezalako dokumentala zen, eta han ikusten zen nola hartzen dituzte neskak gezurren edo meatxuen bidez. Ez zen oso luzea izan eta nahiko gainetik azaldu zen dena, baina ikusi zena argi geratu zen. Dokumental hau baino lehenago beste bat egon zen, baina ia amaitzen zegoenean ipini nuen, han prostituta bezala lan egiten dituzten neskak agertu ziren haien lana nola zen azaltzeko.
2008/10/30
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
